یس
از حضرت علی (علیه السلام ) منقول است :
«یس» اسمیست از اسمای سید انبیا ء (ص) و نیز محمد بن مسلم از امام محمد باقر (ع) روایت کرده که حضرت رسالت (ص) را دوازده اسم است و ازآن جمله در قرآن پنج اسم واقع است ف محمد و احمد و عبدالله و نون و یس .
و اینکه هل بیت را آل یس می گویند تایید این قول می کند .
و بعضی از علما گفته اند : یس از اسماقران است و یا نامی است از نام های الهی و گویند که اسم این سوره است .
و حدیث «ان الله تعالی قرأ طه و یس قبل ان خلق السموات و الارض بالف عام » قوی و این قول است .
و بعضی دیگر گفته اند که سین اشاره است بسویه ی اعتدالیه ی حضرت رسالت (ص) چه عدالت حقیقی مخصوص آن جناب است .
و رایحه ی این مضمون رااز قلب القرآن یس استشمام می توان نمود . بعضی دیگر برآنند که معنی او یا انسانیت بلغت طی و اصل او انیسین بوده به جهت کثرت ندااقتصار بر شطری ازآن نمودند چنانکه در ایمن الله که من الله و م الله می گویند و چونکه در کلام عرب گاهست که کلمه را به حرفی تعبیر می کنند چنانکه « قلت لها قفی فقالت لی قاف » یعنی و قفت پس محتملست که سین اشاره به کلمه سید باشد و یا حرف ندا و حدیث انا سید ولد موید این معنی است لهذا از ابوبکر وراق روایت کرده اند که یس به معنی یا سید الاولین و الاخر ینست یعنی ای بهترین جمیع موجودات .
منبع منهج الصادقین ، ملا فتح الله کاشانی ف ج 7، صفحه 469